Halverwege de jaren tachtig vertrekt de jonge Reina Foppen naar Spanje om er te werken. Daar ontmoet ze haar grote liefde Sebastien. Ze besluit om zich te vestigen in Spanje. Totdat haar vriend ziek wordt. Hij blijkt hiv en levercirrose door hepatitis C te hebben. Begin 1989 laat Reina zich testen; ze blijkt seropositief. Uiteindelijk start ze pas acht jaar later met medicijnen, een combinatie van AZT en DDI.
Toekomstperspectief
'Toen ik te horen kreeg dat ik hiv had, dacht ik dat ik nog maar kort te leven had. De meeste mensen die in mijn tijd de diagnose hiv kregen, leven niet meer. Dankzij de steeds betere medicijnen moest ik mijn toekomstperspectief elke keer weer bijstellen. Zo had ik het moederschap al uit mijn hoofd gezet, maar er kwam een moment dat ik me realiseerde dat ik, dankzij de kennis en medicatie van dat moment, toch een gezond kind kon krijgen.'
Versneld ouder
Het virus is uitstekend onder controle, vertelt Reina. 'Helaas word ik nu geconfronteerd met het proces van versneld ouder worden. Ik heb sinds een jaar of twee niet meer de energie die hoort bij iemand van mijn leeftijd. Daardoor was werken op een gegeven moment niet langer mogelijk.'
'Ik weet niet wat de toekomst gaat brengen, maar het gaat in ieder geval een stuk langzamer dan ik zou willen. De grens qua groei is wel bereikt. Dit is achteruitgang. Desondanks ben ik heel tevreden en kijk ik terug op een vol, eventful & leven.'
#KansenKrijgen
Onder het motto #KansenKrijgen vertellen patiënten over wat medicijnen of therapieën voor hun ziekte en hun leven betekenen. Miljoenen mensen zouden er niet meer zijn, als er geen onderzoek naar nieuwe geneesmiddelen was gedaan. En nog veel meer mensen zouden niet kunnen leven zoals ze nu doen. Lees het hele verhaal van Reina op de site WeWordenBeter
