Een extramuraal geneesmiddel is een medicijn dat door de apotheek wordt verstrekt op basis van een doktersrecept, bedoeld voor gebruik buiten het ziekenhuis. Ze worden dus meestal thuis gebruikt door de patiënt. Extramurale geneesmiddelen vormen het grootste gedeelte van de geneesmiddelenzorg in Nederland.
Definitie en afbakening
- Extramurale geneesmiddelen worden vergoed via de basisverzekering (ZVW) onder het kader ‘farmaceutische zorg’ en zijn bedoeld voor patiënten die niet zijn opgenomen in een ziekenhuis of zorginstelling.
- Kenmerkend: het geneesmiddel wordt geleverd door een openbare apotheek of apotheekhoudende huisarts en niet door een ziekenhuisapotheek.
- Alleen geregistreerde geneesmiddelen die staan in het Geneesmiddelen Vergoedingssysteem (GVS) komen in aanmerking voor vergoeding als extramuraal middel.
Belangrijkste verschillen met intramuraal
- Wordt verstrekt door de openbare apotheek of apotheekhoudende huisarts
Thuisgebruik door de patiënt
Vergoeding via zorgverzekeraar in kader van farmaceutische zorg (ZVW)
Voorbeelden en toepassingen
- Meest voorkomende extramurale geneesmiddelen zijn chronische medicijnen als bloeddrukverlagers, insuline, antibiotica, inhalatiemedicatie, antidepressiva – kortom alles wat de patiënt buiten het ziekenhuis gebruikt en via het reguliere apotheekcircuit verkrijgt.
- Sommige dure geneesmiddelen zijn ook extramuraal en aan speciale vergoedingsvoorwaarden gebonden; deze zijn bijvoorbeeld opgenomen in het GVS bijlage 2.