Voor degenen die Sinek niet kennen, zal ik een korte uitleg geven. De Brit is één van de meest invloedrijke managementgoeroes van dit moment. In 2009 schreef hij de bestseller Start with Why. Zijn kernboodschap: iedereen weet wat zij doen, een gedeelte weet hoe zij het doen, maar weinigen weten waarom zij het doen. Sinek betoogt dat ‘waarom’ het uitgangspunt moet zijn om succesvol te zijn als leider of bedrijf. Elon Musk (Tesla en SpaceX) wil bijvoorbeeld de planeet redden door CO2-uitstoot terug te brengen en een kolonie te stichten op Mars. De missie van Novo Nordisk is ‘diabetes verbannen uit deze wereld’. Vattenfall’s ‘why’ is, ‘fossielvrij leven binnen één generatie’ en Barack Obama is president geworden dankzij Yes, we can!. Goed, die Simon Sinek dus, die blijkbaar in Nederland was voor een leiderschapsseminar à raison van 995 euro.
Mijn onverwachte ontmoeting met Sinek dwong mij opnieuw tot nadenken over mijn persoonlijke hogere doel en of dat overeenkomt met het ‘waarom’ van mijn bedrijf: ‘doorbraken realiseren die de levens van patiënten veranderen’. Uiteraard steun ik deze ‘waarom’, maar wat betekent dat dan concreet voor mij? Inspireert die ‘doorbraak-boodschap’ mij om dagelijks aan het werk te gaan en het beste uit mezelf te halen? Eerlijk gezegd…..slechts ten dele.
Mijn inspiratie haal ik uit mijn directe omgeving: mijn gezin, vrienden en familie. Als het gaat over een nieuwe leukemiebehandeling, dan denk ik aan de lunch twee jaar geleden toen een goede vriend slecht nieuws deelde, als het gaat over constitutioneel eczeem, dan zie ik de handen van een buurvrouw voor me. Bij depressie, voel ik de radeloosheid van een vriendin uit het oosten van het land en bij sterfte door vroeggeboorte voel ik de knijpende pijn van persoonlijk verlies.
We zijn in Nederland in een bizarre discussie beland. Iedereen lijkt vast te willen houden aan zijn eigen gelijk. De politiek, journalisten, geneesmiddelensector, artsen, ziekenhuisbestuurders, we leven in parallelle werelden. We houden vast aan onze argumenten en niemand luistert meer naar elkaar. Is het daarom niet van cruciaal belang om juist nu een stap terug te doen en ons af te vragen waarom wij werken in de zorg?
Ben ik de enige die niet wordt geïnspireerd door hoogdravende doelstellingen als ‘toegankelijke en betaalbare zorg voor iedereen’, ‘kanker de wereld uit’ of ‘doorbraken die patiënten levens veranderen’? Laten we het klein maken en ons afvragen wie de personen zijn die ons inspireren. Wie zijn jouw Bonny, Ellen en Ernst? Wanneer ga jij voldaan naar huis na een lange werkdag? Zullen we dat als startpunt nemen voor een gesprek? En als we die zorg voor dierbaren als uitgangspunt nemen, dan moet er toch ook een vorm van samenwerking mogelijk zijn? Ik kijk uit naar een gesprek over jouw waarom!
Vriendelijke groet,
Marc
(medisch directeur Pfizer)
