Al direct in de eerste weken was er bijvoorbeeld op de internationale school van mijn kinderen een inzameling van babyspullen. Ook organiseerde het vrouwennetwerk van een collega een inzameling van noodzakelijke spullen. Ik was blij dat ik kon helpen en ik was nog blijer om te zien hoe Nederland solidair was en de Oekraïners de helpende hand toestak. De vele miljoenen die zijn ingezameld op Giro 555, gemeentes die opvang regelen voor vluchtelingen en zelfs particulieren die hun huis openstellen.
Dat deze vluchtelingen het moeilijk hebben, staat buiten kijf. De veilige plek die wij ze bieden is hopelijk van korte duur, omdat we het allerliefste willen dat zij zich weer snel zullen herenigen met hun achtergebleven familieleden in Oekraïne. Maar ondertussen zijn de scholing, gezondheidszorg, onderdak en eten tenminste geregeld. Zelfs patiënten is het mogelijk hun therapie te blijven volgen via de ‘Subsidieregeling medisch noodzakelijke zorg voor onverzekerden’.
Ook als het voor langere tijd is en ze hier een bestaan moeten opbouwen, kan ik uit eigen ervaring vertellen, dat Nederland een fijn land is om in te wonen en te werken. Als Amerikaanse – of eigenlijk voel ik mij een global citizen – is integreren in de Nederlandse samenleving niet moeilijk en iedereen kent of werkt wel met mensen van niet Nederlandse origine. Zo telt Amgen, het bedrijf waar ik voor werk, alleen al meer dan 38 culturen.
Zelf blijf ik mij inzetten voor de situatie in Oekraïne én het gesprek thuis en op het werk aan gaan. Wat kunnen we nog meer doen? Donaties, creatieve manieren zoeken om medicijnen bij de juiste mensen te krijgen en steun bieden waar mogelijk natuurlijk. Maar bovenal sta ik dagelijks stil bij ons leven hier; het veilige dak dat wij iedere dag en nacht boven ons hoofd hebben, hoe goed wij het hier hebben en hoe dankbaar ik hiervoor ben.
Sara McCabe
(general manager Amgen Nederland)
