Voor de buitenwereld klinkt het namaken van medicijnen wellicht sympathiek, zeker als het in deze termen omschreven wordt. Maar het betekent nogal wat. Voor alle uitvindingen geldt dat deze, al dan niet tijdelijk, toebehoren aan degene die deze inspanning heeft geleverd – helemaal als voor die uitvinding forse financiële investeringen nodig zijn geweest.
Dat geldt voor medicijnen, maar ook voor bijvoorbeeld muziek en kunstwerken. Of boeken. Want wat zou de schrijver van het boek over Paul Lebbink ervan vinden als zijn boek onder de kopieermachine zou worden gelegd? Het papier en de inkt kosten niet veel, dus een kopie is voor minder dan een euro aan te bieden. Robin Hood zou trots zijn!
Maar als we dit aanvaarden, zal het niet alleen het laatste boek zijn dat door hem is geschreven. Ook zullen andere talentvolle schrijvers waarschijnlijk hun pen neerleggen. Met andere woorden: namaken heeft een hoge prijs. Hoe sympathiek het vervangen van medicijnen door apotheekbereidingen ook klinkt, op lange termijn heeft het grote gevolgen.
Nieuwe medicijnen komen niet zomaar tot stand. Zoals de Amerikaanse komiek en zanger Eddie Cantor ooit zei: It takes twenty years to become an overnight success. Laten we die inspanningen van innovatieve bedrijven blijven koesteren. En het vervangen van medicijnen door goedkope apotheekbereidingen doet precies het tegenovergestelde.
Dat wil niet zeggen dat er geen discussie gevoerd mag worden over prijzen van geneesmiddelen. Maar het simpel namaken van medicijnen is geen oplossing.
Sytse Buruma
(Head of Corporate Affairs Biogen / Lid projectgroep IP Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen)
