In de Sint Maartenskliniek leert hij opnieuw lopen, met de hulp van een looprobot. 'Ik moet echt nadenken over hoe ik de spieren aan de voorkant van mijn ene been aanspan, aan de achterkant ontspan en hoe ik dat bij het andere been tegelijkertijd andersom doe. Lopen is supercomplex.'
Hoofd vs lichaam
'Vroeger bepaalde mijn hoofd wat er gebeurde, nu is het mijn lichaam. Op mijn werk loop ik met een stok en voor de langere afstanden heb ik een rolstoel. Aankleden doe ik bijvoorbeeld zittend. Mijn balans is slecht en ik voel mijn benen en de stand van mijn gewrichten niet goed. Maar behalve hardlopen kan ik weer alles wat ik wil: lopen, staan, autorijden en fietsen met mijn handbike.'
Chronische zenuwpijn
Wel heeft hij last van chronische zenuwpijn. 'Bij mij zit letterlijk een kink in de kabel', vertelt hij. 'Ik heb continu last van tintelingen en prikkelingen en dat kan heel heftig zijn.' Zijn ervaringen als patiënt en van medepatiënten kan hij nu gebruiken in zijn werk. Medicijnen zijn bijna nooit dé oplossing voor chronische pijn, weet Paul. 'Het kan je helpen om te blijven functioneren en om andere behandelingen meer effect te laten hebben. Het is mooi dat zulke middelen er zijn; waarvan niet wordt gepretendeerd dat ze de oplossing zijn, maar die daar wel aan bijdragen.'
#WijGevenNietOp
De belofte van Paul Boeren is onderdeel van de campagne #WijGevenNietOp, waarin medewerkers van geneesmiddelenbedrijven vertellen over hun toewijding bij de ontwikkeling van nieuwe medicijnen tegen ziektes waarvan we vandaag de strijd nog verliezen. Lees het hele verhaal van Paul op de site WeWordenBeter
