Dirk Vander Mijnsbrugge
Pfizer
Veel mensen – zeker ook artsen – vinden klinisch onderzoek heel belangrijk. Oók omdat artsen daardoor kennis en ervaring opdoen. Maar toch verschijnen er wolken aan de hemel.
‘Artsen gaan minder nieuwe medicijnen tegen kanker voorschrijven.’ Een week geleden, op maandag 15 mei, was dit de kop boven een artikel in Het Financieele Dagblad. Bij veel lezers zal dit stuk tot gefronste wenkbrauwen hebben geleid.
In het artikel gaven Nederlandse oncologen aan dat zij het voorschrijven van nieuwe geneesmiddelen tegen kanker willen aanscherpen. De reden hiervoor is dat de oncologen kritischer gaan kijken naar de meerwaarde van de nieuwe middelen die vanuit de verschillende onderzoekstrajecten van innovatieve geneesmiddelenontwikkelaars voor patiënten beschikbaar komen.
Al direct was er reuring over dit – toen nog uitgelekte – voornemen. Zo waren de Nederlandse patiëntenorganisaties ongerust. Ook bleek dat binnen de beroepsgroep van oncologen bij sommigen serieuze bezwaren bestonden tegen het aanscherpen van de criteria om nieuwe middelen in te zetten voor de behandeling van patiënten met kanker.
Weer een dag later reageerde de Nederlandse Federatie van Kankerpatiënten organisaties formeel. De NFK gaf aan ‘onthutst’ te zijn over de aanscherping van de PASKWIL-criteria (de beoordelingscriteria van de beroepsgroep van oncologen, de NVMO). De Vereniging Innovatieve Geneesmiddelen (VIG) kwam kort daarna naar buiten met de boodschap dat artsen bij de toepassing van nieuwe geneesmiddelen zich zouden moeten richten op de optimale kwaliteit van zorg voor de patiënt. Ik neem voor het gemak aan dat in deze hele discussie iedereen het over deze laatste boodschap wel eens is. Enkele dagen later leidde het ook in de Tweede Kamer tot vragen.
Dat er aandacht is voor het betaalbaar houden van de zorg, door een strengere medicijnselectie, dat snap ik. Uiteraard kan ik alleen voor mijzelf en Pfizer spreken, maar ook wij streven ernaar dat de zorg voor iedereen toegankelijk is. Met elkaar moeten we werken aan verantwoorde, toekomstbestendige geneesmiddelenuitgaven, die bijdragen aan zinnige, passende zorg. Daarom is samenwerking tussen alle partijen in de zorg zo van belang. Wij hebben er niets aan als er wel nieuwe middelen zijn maar deze om welke reden dan ook niet worden ingezet. En ja, sommige medicijnen hebben een hoge prijs.
Maar waar ik een beetje van schrok, was de passage dat ‘voorstanders van de aanscherping denken dat dit farmabedrijven zal dwingen om betere medicijnen te ontwikkelen.’ De gedachtegang dat wij min of meer bewust met ‘magere zesjes’ werken, en dus een handrem op onze innovatie zetten, dat gaat mij boven de pet. De denkwijze dat wij ‘nu al Ferrari’s’ ontvangen en dat van de sector zodoende niet verwacht kan worden dat zij ‘harder gaat werken voor een negen of een tien’ is echt bizar.
Net als alle professionals die zich bijvoorbeeld in en rond de academische ziekenhuizen iedere dag weer inzetten voor nieuwe, baanbrekende (kanker)geneesmiddelen, doen de duizenden collega’s van mij bij Pfizer en bij de vele andere bedrijven dit ook.
Er zit bij de innovatieve geneesmiddelenontwikkelaars geen handrem op de auto. Op een Ferrari, zo je wilt. Ook wij geven vol gas om de best mogelijke behandeling, zo snel als het kan en tegen een zo goed mogelijke prijs, te krijgen bij de patiënten die deze nodig hebben.
En in de meeste gevallen gaat de wetenschap met kleine stapjes tegelijk vooruit. Dit is een gegeven en dit is de praktijk, helaas. Als het makkelijk was, dan kon iedereen het. Dan was kanker al lang de wereld uit. Wij werken met de snelheid van de wetenschap, heus.
En juist deze week, rond World Clinical Trial Day, staat wetenschap centraal.
Want deze dag is een moment om alle professionals betrokken bij alle fasen van klinisch onderzoek in het zonnetje te zetten voor hun bijdragen aan de volksgezondheid en de geneeskunde.
Bij deze mijn oprechte compliment aan alle wetenschappers: geef niet op, ga zo door en sla de handen ineen. Maar laten we niet de suggestie wekken dat er meer kan dan er nu gebeurt. Om de metafoor van de Ferrari nog maar eens te gebruiken, laten we allemaal vol gas geven om zo snel als kan kanker echt de wereld uit te helpen. Of, om het heel klip en klaar te zeggen: aanscherping van PASKWIL criteria zet klinisch onderzoek in Nederland onnodig onder druk. Laten we innovatie koesteren!
Dirk Vander Mijnsbrugge, general manager Pfizer Nederland
