Het verhaal van Marjolein Lakenman

‘Ik geef niet op totdat iedereen met psoriasis een normaal leven kan leiden’

‘Tijdens mijn stage bij een farmaceutisch bedrijf merkte ik dat het ook vanuit mijn studieachtergrond Commerciële Economie mogelijk was om een bijdrage te leveren aan de gezondheidszorg. Inmiddels werk ik al negen jaar voor AbbVie en zet ik mij iedere dag in voor mensen met psoriasis. Psoriasis is een chronische aandoening waarbij de huid zich te snel vernieuwt. Mensen krijgen plaques op hun huid die erg jeuken en pijn kunnen doen.’

Jezelf niet bloot durven geven

‘Psoriasis zit vaak op zichtbare plekken en veel mensen die de aandoening hebben, schamen zich ervoor. Ze krijgen opmerkingen op straat en mensen vinden het “vies”. Wij horen vaak dat mensen met psoriasis amper naar buiten durven te gaan of depressief worden; de ziekte heeft enorme impact op je zelfvertrouwen. Zo was er een tienermeisje dat eindelijk haar angst om publiekelijk in badkleding te lopen overboord had gezet om met vriendinnen naar het zwembad te gaan. Vervolgens werd ze door een badmeester het zwembad uitgestuurd, omdat ze het water zou vervuilen. Dat soort verhalen vind ik afschuwelijk. Dit specifieke voorbeeld raakte me enorm. Toen wist ik het zeker: ik ga er alles aan doen om ervoor te zorgen dat zulke dingen niet meer gebeuren.’

De lat ligt hoog

‘Als je kijkt naar de ontwikkeling die de geneesmiddelen tegen psoriasis hebben doorgemaakt, is er een hoop ten goede veranderd. Zo zijn er, in tegenstelling tot vijftien jaar geleden, bijna geen bedden meer op de afdeling Dermatologie, omdat het tegenwoordig niet meer nodig is mensen op te nemen. De verbetering van behandelmethodes hebben we met name te danken aan de komst van biologicals, geneesmiddelen geproduceerd met behulp van levende cellen. Deze middelen hebben het leven van veel mensen compleet veranderd. Ik ben er trots op dat wij als AbbVie onderdeel zijn van die ontwikkeling. Dat wil helaas niet zeggen dat we psoriasis kunnen genezen, maar er zijn grote stappen gemaakt. Toch is er voor ons genoeg werk aan de winkel: hoe beter de geneesmiddelen worden, hoe hoger wij de lat kunnen en moeten leggen.’

‘Beter’ is niet goed genoeg

‘Met veel patiënten gaat het dankzij geneesmiddelen echt beter. Als de arts hen vraagt hoe het gaat, geven ze aan dat ze minder last hebben dan voorheen. Maar ik vind “het gaat beter” niet goed genoeg gezien alle innovaties op het gebied van geneesmiddelen. Misschien is er wel een alternatief beschikbaar waardoor een patiënt klachtenvrij kan zijn. Het is dan ook van groot belang dat artsen beschikken over de juiste informatie en weten wat er allemaal mogelijk is, zodat ze de patiënt zo goed mogelijk kunnen helpen. Daar zet ik me dagelijks voor in. Ik wil voor iedereen de best mogelijke behandeling, daarom geef ik niet op totdat iedereen met psoriasis een normaal leven kan leiden. Daar zijn we misschien nu nog niet, maar we komen er wel steeds dichterbij.'

Wij horen vaak dat mensen met psoriasis amper naar buiten durven te gaan of depressief worden; de ziekte heeft enorme impact op je zelfvertrouwen.