‘Ik weet het nog precies. Ik zit thuis in mijn werkkamer als een goede vriendin uit het ziekenhuis belt. “Ik ben zo vreselijk moe,” zegt ze, “daarom heeft de huisarts me doorverwezen.” Er wordt ernstige bloedarmoede geconstateerd. Maar een week later volgt de echte diagnose: een maagtumor. Ongeloof, ook bij mij. Gaat ze het overleven? spookt ’s nachts door mijn hoofd, en hoe moet dat met haar man en kinderen? En wat als ze eerder gehoor had gegeven aan de klachten? Want twee jaar terug, toen we samen op vakantie waren, was ze toch ook al zo moe? Wat als..?’
Slimmer dan kanker worden
‘Chemo’s volgen en ja, ze is er nog. Wat een geluk! Geluk dat veel anderen helaas niet hebben. Dat realiseer ik me nóg beter sinds mijn vriendin kankervrij is. Niet iedereen overleeft dit. En elke patiënt die we niet kunnen redden, is zo’n vriendin, zo’n moeder, vader, kind, broer, zus, grootouder of vriend. Daarom kan ik mij heel goed vinden in de ambitie van AbbVie: kanker te slim af te zijn. Hoe moeilijk dat ook is. Want wij ontdekken steeds meer, maar kankercellen ontwikkelen zich ook steeds door. Dus geef ik niet op totdat we die kanker blijvend een stap voor zijn.’
Als ik later terugkijk op mijn carrière hoop ik te kunnen zeggen dat ik heb bijgedragen aan het wapenfeit dat kanker een chronische ziekte is. Want dat is echt mijn grote droom!
Mensen beter maken
'Als kind wilde ik altijd arts worden. Wat is er tenslotte mooier dan mensen beter maken? Op een andere manier dan ik toen dacht, ben ik daar vanuit mijn functie als Medical Scientific Liaison bij de afdeling Medical Affairs dagelijks mee bezig. En dat geeft heel veel voldoening. Ik ben verantwoordelijk hematologie, oftewel bloedkanker en lymfeklierkanker.
Ik heb veel contact met nationale en internationale experts: hematologen, oncologen en verpleegkundig specialisten. Zo blijf ik op de hoogte van de ontwikkelingen en weet ik hoe onze medicatie in de praktijk werkt en wordt gebruikt. Ik vorm een schakel tussen de kennis die er is binnen onze organisatie en de kennis uit de dagelijkse praktijk. Zo gebeurt het ook dat specialisten mij benaderen, zoekend naar een extra optie voor hun patiënten, en we deze uiteindelijk kunnen bieden in de vorm van een studie.'
Droom
'We maken stappen. Kijk naar borstkanker, ooit was dat per definitie een doodvonnis. Beetje bij beetje ontdekken we de werking van elk type kankercel. En hoe meer we gaan begrijpen, hoe beter de behandelingen worden. Om die reden werk ik hier zo graag. Binnen de grenzen van wat mogelijk is, kan je hier eigen projecten opzetten die de zorg verbeteren. Die vrijheid en dat vertrouwen vind ik geweldig en houden het werk plezierig. Maar net zo goed is mijn dag goed als een arts me belt om te vragen of er nog een studie is waar zijn uitbehandelde patiënt aan kan meedoen, om op die manier nog wat extra tijd met een pasgeboren kleinkind door te brengen. Dat maakt heel concreet wat je bijdrage aan het grote geheel is. Op zo’n moment ben ik dankbaar voor wat ik doe en kan doen. Als ik later terugkijk op mijn carrière hoop ik te kunnen zeggen dat ik heb bijgedragen aan het wapenfeit dat kanker een chronische ziekte is. Want dat is echt mijn grote droom!'
Bekijk ook het filmpje